ΌΝΕΙΡΑ ΝΕΟΤΗΤΑΣ

Θέλω να γίνω ο ήχος του δειλινού, όταν σβήνει στον αέναο παφλασμό των κυμάτων. Θέλω να γίνω κομήτης στην άκρη του ουρανού,   που σεργιανίζει ανέμελος τις οδούς των άστρων. Θέλω να γίνω το χρώμα στο πινέλο ενός τυφλού,'  που ζωγραφίζει τα παιδικά όνειρά του. Θέλω να γίνω σπίθα στα μάτια ενός παιδιού,  όταν του λέει παραμύθια με δράκους η γιαγιά του. Θέλω να γίνω ιδέα στο μυαλό ενός τρελού,  που ξέχασε ολότελα κάθε πίκρα της ζωής ετούτης. Θέλω να γίνω η ευχή μιας μικρής τσιγγάνας, όταν ξαπλώνει τα βράδια στην πολύχρωμη κουρελού της. Είμαι ακόμα νέα και θέλω να γίνω σύννεφο,   θέλω να γίνω κεραυνός κι ό, τι όρισαν ως αδύνατον.  Θέλω να αφήσω την καρδιά μου σε ιους ουρανούς,  να κλάψω χίλια δάκρυα για χαμένους αστερισμούς Κι ακόμα θέλω να γίνω οι ελπίδες μου, αυτά που γεμίζουν χαρά τις μέρες και τις νύχτες μου. Θέλω να γίνω θάλασσα με λευκά καράβια να πνίγω κάθε φόβο μου στα κύματα τα γαλάζια Μα πάνω απ’ όλα να σβήσω το μίσος των ανθρώπων,  τις αλυσίδες στις ψυχές τους να βρω και να τις κόψω,  να λιώσω της μοναξιάς τους τελευταίους πάγους,  να γίνω άνοιξη, γιορτή, μια ολοκαίνουργια ζωή                                                                             ΛΥΔΙΑ ΚΟΛΛΙΟΠΟΥΛΟΥ,