ΔΑΚΡΥ

Σεργιάνισες τους πόνους μας,

σταγόνα φθινοπωρινή,

σαν πότισες το βλέμμα

είσαι Σεπτεμβριανή αρχή,

αδιάκοπη ψυχής βροχή.

Τον χρόνο όλο πάγωσες

σαν έσταξες απ’ την καρδιά

με χιόνι κοίμησες τους δείκτες

έδιωξες απ’ τις φωλιές πουλιά

μας έπλευσες στη λησμονιά.

Λιμνούλα ανοιξιάτικη

ξεδίψασες τον καημό μας

σαν δρόσισες μες στην ψυχή

νερό στον πλάτανό μας,

ρίζα στο έδαφός μας.

Στέρευσες μες στα πέλαγα

της αμμουδιάς αστέρι

στου θέρους πήγες την καρδιά

μας φίλησες το χέρι,

γοργό φιλί στ’ αγέρι.

                

                                                                                                            ΜΥΡΤΩ ΚΑΠΩΛΗ,